نظرتان درباره قرارداد رضایی چیست؟

حسن آقای روشن چند روز پیش فرموده بودند «کسانی که با این قیمت بلیت به ورزشگاه میروند یا «دیوانه» هستند یا «دزد». بد نیست خدمت ایشان عرض کنیم که حسن آقا شما که میدانید فقط دزد ناشی هست که به «کاهدون» میزند و دیگر کسی که یک میلیون دزدی کند اسمش دزد نیست و «دیوونه» هم که چه عرض کنیم به این افراد عاشق میگویند که من و شما آنقدر از این عاشقیها در دوران جوانی کردیم که الان حتی یادمان می-رود تیمهای مورد علاقهمان بازی دارند، یا فراموش میکنیم فصل قبل استقلال چه نتیجهای گرفت یا کی برای پرسپولیس گل زده است؟ ما این دوران را گذراندهایم آن‌ها هم روزی از این مرحله میگذرند. حسن آقا سن ما دیگر ایجاب نمیکند که «دیوونه» بازی در بیاوریم و برای بازیهای سرد و کسلکننده تیمها در سرمای استخوانسوز به ورزشگاه برویم. ما آنقدر درگیر معیشت و روزمرگیها شدهایم که دیگر کارمان از دیوانگی گذشته. از شما بعید بود جنس این نوع عاشقیها را تشخیص ندهید. چون خوب میدانید که عشاق معمولا دیوانه هستند «عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد».

از حسن آقای روشن که از منتقدان سرسخت استقلال و فدراسیون فوتبال و کیروش و ساپینتو و کلا سیر تا پیاز این معرکه فوتبال هستند باید این سوال را بپرسیم به جای اینکه به «مُشتی» جوان پرشور که سه سالی از ورزشگاهها به دلیل کرونا و آلودگی هوا و دیگر شرایط محیطی دور بودند، میفرمایید دزد یا دیوانه چرا از مسوولان فدراسیون فوتبال سوال نکردید که بلیت ورزشگاهی که در مورد ایمنی آن هر هفته هشداری ابلاغ میشود چرا این قیمتها مصوب کردهاند؟ نقدتان به خریدار است با فروشنده کاری ندارید؟ ورزشگاهی که طبقه دوم آن به دلیل مسائل ایمنی قابل استفاده نیست و کل ظرفیت آن به ۳۰ درصد رسیده. ورزشگاهی که روزگاری تا ۱۲۰ هزار نفر را در دل خود جا میداد، امروز حدود چهار تا پنج هزار نفر را میزبانی میکند. تازه در این ۳۰ درصد سهم زنان هم لحاظ نشده است. البته این فوتبال آنقدر بدبختی دارد که کسی به فکر اینکه زنان هم دوست دارند فوتبال ببینند نیست.

حسن آقا اگر پسر‌ها و مردان تماشاگری که ۵۰۰ هزارتومان پول زبان بسته را میدهند تا بلیت تیم محبوبشان را بخرند و بازی را از نزدیک تماشا کنند و هیچ امکاناتی هم نیست که استفاده کنند، نظرتان در مورد جزئیات قرارداد کاوه رضایی با استقلال چیست؟ به نظرتان اگر به پرسپولیس میرفت استقلال کمتر ضرر نمیکرد؟ در این پرونده با این همه گره کور بحث میلیارد‌ها تومان پول رایج کشور است که به هر شکلی باید پرداخت شود. حسن روشن که معمولا زبان تندی برای انتقاد دارد، گفته بود که سه بازیکن استقلال روی هم ۷۵ میلیارد تومان دریافتی دارند در حالی که مردم منتظر یارانه ۴۵ هزار تومانی هستند. آیا قراردادی میلیاردی که مدیران فوتبال با بازیکنان معمولی میبندند، به شکاف طبقاتی بین مردم عادی و یک قشر خاص از جامعه دامن نمیزند؟ چه نظارتی روی این اعداد و ارقامی است که باید رد و بدل شود یا پرداخت میشود؟ مثلا حق مسکن یک میلیارد تومانی یا رضایت یک میلیارد تومانی مدیرعامل چه توجیهی در قرارداد یک بازیکن داخلی دارد؟ واقعا تعجب دارد که نظر مدیرعامل تیمی می-تواند به عنوان بخشی از درآمد یک بازیکن لحاظ شود. آن هم در فوتبالی که از اول لیگ تا آخر آن مربیان و مدیران از این تیم به آن تیم کوچ میکنند. فرض بر اینکه مدیر تیم از بازیکن راضی باشد تکلیف بقیه بازیکنان چه میشود؟ اگر برای کشاندن یک بازیکن به تیمتان «دانه هم میپاشید» لطفا منطق را هم پشت مفاد قرارداد لحاظ کنید. با این مواردی که باشگاه استقلال خودش را ملزم به اجرایی کردن آن‌ها میداند، که سنگ روی سنگ بند نمیشود. همه این بریز و بپاشی که مدیر سابق استقلال انجام داده است با این توجیه بوده که نمیخواستیم کاوه رضایی به پرسپولیس برود! فرض کنید او به پرسپولیس میرفت چه اتفاقی میافتاد؟ رضایی یک تنه باعث قهرمانی حریفتان میشد؟ او در تراکتورسازی هم که خیلی ندرخشید مطمئن باشید در پرسپولیس هم نمیتوانست کاری از پیش ببرد. مگر کم بودند بازیکنان اسم و رسمداری که در استقلال و پرسپولیس از بازیکن تراز اول به بازیکن درجه دو تبدیل شدهاند. شما با این اعداد و ارقام فقط میخواستید که او لباس قرمز نپوشد؟ برای پاس گل ۳۰ میلیون تومان در نظر گرفته بودید؟ اصلا متوجه حساب و کتاب هستید؟ شما پای خودتان معمولا در پُست مدیرعاملی خیلی قرص و محکم نیست و حداکثر دو فصل متوالی در یک باشگاه هستید چرا قرارداد‌های این مدلی میبندید؟ باور کنید خواندن این اعداد و حتی تفکر دربارهشان اعتباری برای مدیریتهای فوتبال به همراه ندارد. اتفاقا هوادار فوتبال هم متوقع میشود که بازیکنی که برای پاس گل به اندازه یک سال و نیم حقوق او پول قرار است دریافت کند وقتی اندازه سه میلیون تومان هم بازی نمیکند بیشتر عصیان میکند. بیشتر ناکامی تیمش را به عوامل داوری ربط می-دهد. ما که فقط از قرارداد رضایی با خبر شدهایم معلوم نیست بقیه بازیکنان چه مفاد عجیب و غریبی در قراردادشان لحاظ شده است.

بله آقای روشن عزیز، هوادار فوتبال دیوانه است که اگر عاقل بود پا به ورزشگاه نمیگذاشت. احساساتی است و همیشه هم در بیخبری به سر میبرد. شاید اگر قرارداد‌های ما هم مثل کشور‌های خارجی شفاف بود و بخشی از ان علنی میشد دیوانگان دنیای فوتبال عاقلانهتر رفتار میکردند. شاید اگر از زیر و بم داستان با خبر بودند کمتر حرص میخوردند و رنج میبردند. احتمالا وقتی قیمت بلیت یک مسابقه بیروح را میدیدند کمی «دو دو تا چهار تا» می-کردند و با یک حساب سرانگشتی به این نتیجه میرسیدند که یک سوم حقوقشان را نباید برای مسابقه کسل-کنندهای پرداخت کنند. الان وقتش است و باید یقه مدیران باشگاه استقلال را بگیرید که مگر با کی میخواستید قرارداد ببندید؟ خلاصه کلام تیمهای فوتبال بدون آنکه روی سرمایههایی که بایستی طی دو سه دهه در آکادمیها و تیمهای پایه خود بسازند دست به دامن بازیکنانی میشوند که یا در رزومه حرفهایشان سابقه بازی در لیگهای دسته دوم پرتغال و یونان و قبرس ثبت شده یا به صرف دعوت به تیم ملی و نه بازی در تیم ملی باید پول خرجشان کنند. معمولا هم نتیجه که نمیگیرند از زمین و زمان گرفته تا داور و مربی رقیب در ناکامی تیمشان مقصر هستند.‌ای کاش حس آقای روشن که زبان سرخی برای نقد دارند این بار دست به کار شوند و ببینیم چطور از خجالت مدیران استقلال در میآیند و باز هم معتقدند که این هواداران هستند که دیوانه و دزدند یا اشکال از ساختار فوتبال ماست که مدیری برای بقای خودش حاضر است میلیارد تومان هزینه کند. حداقل برچسب دزدی به هوادار نمیخورد، ولی درباره دیوانگی بحثش فرق میکند!